آل کرت ویکی پدیا اطلس تاریخی ایران تارنماهای وابسته: کتاب‌های وابسته: اخبار وابسته: گزیده‌ی کتاب: تاریخ ایرانزمین از عهد باستان تا انقراض قاجاریه / محمد جواد مشکور آل کرت در اصل ان کوهستان غور بودند که در طول مدت سلطنت ایلخانان مغول بر هرات حکومت می کردند و با انحطاط ایشان. قدرت آنان افزایش یافت. نخستین کسی که از این خاندان اسم و رسمی یافته ملك ركن الدین بن تاج الدین است که دختر سلطان غیاث الدین محمود غوری را به زنی گرفت و از جانب آن سلطان به حکومت دژ خبار(؟) از دژهای بین هرات و غور منصوب شد. پس از ملك ركن الدین دخترزاده ار شمس الدین محمد کرت به جای او نشست و او مؤسس آل کرت است (۶۴۳ – ۶۷۶ ) وی به خدمت منگوقاآن مغول رسید و خان مغول حکومت هرات و جام و باخرز و غرجستان و مرورود را از طرفی تا کنار سیحون و از طرفی دیگر تا کنار رود سند به او واگذاشت، پس از مرگ ملك شمس الدین در تبریز، و مسموم شدن او به امر اباقاخان پسرش ملك ركن الدین (۶۷۷-۷۰۵) به حکومت هرات رسید. پس از وی پسرش ملک فخرالدین (۷۰۵-۷۰۶) در سال ۶۹۵ از طرف غازان‌خان به توصیه امیر نوروز فرمان حکومت هرات را یافت و فخرالدین با وجود حق خدمتی که امیر نوروز به او داشت در هنگامی که او از بیم غازان گریخته به وی پناه برده بود، او را دستگیر کرده به ملازمان سلطان سپرد. چون اولجایتو به ایلخانی رسید، سپاهی برای تنبیه ملك فخرالدین فرستاد. اما این سپاه کاری از پیش نبرد و سردار الجایتو در سال ۷۰۶ کشته شد، الجایتو لشکری دیگر بفرستاد و هرات را محاصره کرد ولی در این میان ملك فخرالدین در گذشته پس از وی حکومت هرات به امر الجایتو به پسرش ملکی غیاث الدین (۷۰۷-۷۲۹) رسید و او همان است که امیر چوپان را به امر ابو سعید بهادر در سال ۷۷۷ بکشت. از امیران نامداری که پس از ملك غیاث الدین از آل کرت به امارت رسیدند ملك معزالدین حسین (732-771) است که پادشاهی دانش پرور و دانشمند بود و ملا سعدالدین تفتازانی کتاب مشهور خود مطوّل را در علم بلاغت به نام او تألیف کرده است. آخرین پادشاه این سلسله پسرار ملكه غیاث الدین دوم (۷۷۱-۷۸۳ه) می‌باشد که معاصر امیر تیمور گورکانی بود و آن امیر در ۷۸۳ هرات را گرفته ملك غیاث الدین را دستگیر کرد و وی را در ۷۸۷ با پر و برادرش در ماوراءالنهر بکشت. گزیده‌ی مقاله: پایان نامه‌های وابسته: مقاله‌های وابسته: