باغچه فرهنگِ بزرگِ سخن، «باغچه»: بخشی از حیاط خانه یا محوطه‌ای مانند پارک که در آن گل، سبزی، یا درخت می‌کارند♦ باغ کوچک.فرهنگِ معین، «باغچه»: باغ کوچک♦ هر بخشی از باغ بزرگ♦ قطعۀ کوچک از زمینی که در آن گل‌کاری کنند♦ کرته♦ کاله.لغت‌نامه‌ی دهخدا، «باغچه»: مصغر باغ♦ باغ کوچک♦ باغ خرد♦ قطعۀ زمینی دارای گل و درخت♦ باغ واقع در سرای‌ها و خانه‌ها♦ هر کرتی از باغ بزرگ♦ قسمت مجزا شده از زمین مشجر و با گل باغ♦ گلشن♦ گلزار♦ زمین مشتمل بر درختان میوه‌دار و گل‌ها.گزیده‌ی کتاب:معماری اسلامی ایران / محمد کریم پیرنیا / غلامحسین معماریانطرح باغچه‌ها و حوض‌ها نیز تنوع جالبی دارد. در باغچه انواع مرکبات مثل نارنج و لیموترش و لیموشیرین و بکرایی می‌کاشتند.در جاهای خشک انار که در فصول مختلف سال بسیار زیباست کاشته می‌شده. گیاه خرزهره جهت جلوگیری از تجمع پشه به کار می‌رفته است. انواع ذنبق سفید و نیلوفر و درخت پیچ و بسیاری چیزهای دیگر مورد استفاده بوده است.