خرابات گزیده‌ی کتاب: سیاحت نامه شاردن/ ژان شاردن / محمد عباسی در میان طبقه پست مردم اوراقی (کارت) وجود دارد که ایرانیان گنجفه می‌نامند. این ورقه چوبین و بسیار خوب طراحی و نقاشی شده است، گنجفه را با تأنی بسیار بدون ابتکار خاصی بازی می‌کنند. ایرانیان فره فره بازی، طاس بازی (تخته نرد)، تیله بازی (پینک – پونگ)، گو و گلوله بازی (با تیله یا گردو) نیز دارند؛ ولی فقط یک درصد مردم به قمار می‌پردازند و آن هم فقط از افراد طبقه پست در کافه (قهوه خانه) برای شما تخته نرد می‌دهند که بازی بفرمایید و به بازی صدف که در میان ترکان (عثمانی) سخت متداول است، بپردازید؛ این بازی‌ها را ارامنه از اروپا به ایران آورده‌اند. بازی تخم مرغ که هنگام حلول سال نو معمول است نیز از همین مقوله می‌باشد. ایرانیان انواع و اقسام تخم مرغ‌های رنگین گوناگون تهیه می‌کنند و بعضی از اینها منقش و مذهب می‌باشد و یکی دو پیستول (سکه زرین قدیمی) ارزش دارد؛ و برخی دارای پوسته سخت‌تر از تخم مرغ‌های معمولی است که به یک طریق پنهانی مخصوصی آن را چنان سفت و سخت می‌سازند. هنگام غروب، در میدان شاه تردستان، بندبازان، خیمه‌شب‌بازان، داستانرایان به نظم و نثر، حتی واعظان گرد می‌آیند، و بالاخره چادرهایی پر از زنان فاحشه مشهود می‌گردد که طالبین می‌توانند به میل خویش مطلوب خود را در این چادرها برگزینند. گزیده‌ی کتاب: سفیر زیبا / ایون گرس / علی اصغر سیدی گهگاه اتفاق می‌افتاد که ماری در میدان کوچک، یا حتی در وسط کوچه‌ای تنگ، مدتی همین طور می‌ایستاد و بازی بچه‌ها را تماشا می‌کرد. واقعیت این است که بازی آن بچه‌ها او را به یاد قمارخانه خیابان دوفین‌اش می‌انداخت. یکی از بازی‌های مورد علاقۀ این قماربازانِ خردسالِ مادرزادی عبارت از شرط بندی سر هسته‌های میوه بود: آنان مقداری بادام و یا هستۀ میوه را در مشت خود پنهان می‌کردند و طرف بازی می‌بایست حدس بزند که تعداد آنها طاق است یا جفت. کودکان از سنین جوانی به بازی شطرنج می‌پرداختند. اصولاً آنها در همان سن‌ها هم خود را خیلی جدّی و متین نشان می‌دادند. چون در ایران مردم معمولاً خیلی کم می‌خندند. و اگر لبخندی در لب‌های کسی ظاهر شود، علامت رضایت و یا نشانۀ ریشخند است.