صفه ایرانشهرپدیا فرهنگِ بزرگِ سخن، «صفه»: سکو♦ ایوان سقف‌دار. فرهنگِ معین، «صفه»: ایوان مسقف♦ غرفه‌مانندی در درون اتاق بزرگ که کف آن کمی بلندتر است و بزرگان در آن نشینند، شاه‌نشین♦ خانۀ تابستانی سقف‌دار. واژه‌نامه‌ی معماریِ اسلامی: صفه ṣoffeh♦ عربی: صُفّة، ظُـلّة، مِصْطَبة♦ انگلیسی: platform; estrade. گزیده ی کتاب: شنایی با معماری ایران / محمد کریم پیرنیا / عبدالحسین معماریان یا چفته به معنی خمیده یا طاقدار بوده و در خراسان فضای سرپوشیده را می‌گفتند. نمونه‌ای شبیه به آن را در کاخ بیشاپور در فضای مرکزی که به عنوان حیاط بوده است مشاهده می‌کنیم. این خانه‌ها در تابستان خنک بوده و در زمستان نیز سرما و برف ساکنین را اذیت نمی‌کرده است و در واقع فضای مرکزی عملکرد حیاط را داشته است. خانه‌های چهارصفه در نقاط مرکزی ایران بخصوص در زواره ساخته شده‌اند. چهارصفه به صورت صلیبی در مرکز است و چهارگوشه‌ی آن اتاق‌ها قرار می‌گیرند. در یکی از نمونه‌های مشاهده شده از ورودی کوچه مستقیما به درون خانه راه نداشته است. مهمانخانه از راهرو راه داشته و در انتهای راهرو آشپزخانه جای می‌گرفته است… در داخل حیاط باره‌بند یا طویله ی سرباز و مستراح جای داشته‌اند… قدمت خانه‌های چهارصفه به قبل از اسلام می‌رسید. گسترش دیگر این نوع خانه به صورت کوشک بوده است. در باغ جهان‌نما نمونه‌ی خوبی از آن را داریم. کاملترین نمونه‌ی آن در هشت بهشت اصفهان مشاهده می‌شود. با بزرگ شدن ابعاد خانه چهارصفه و گسترش فضاهای آن قادر به پوشاندن فضای وسط نبودند این فضا به حیاط تبدیل شده است. در طرح جدید در دو طرف حیاط صفه و در دو طرف دیگر اتاق‌ها قرار گرفته‌اند. در ایران بنا بر شرایط آب و هوایی در نقاط مختلف خانه‌های متفاوتی داریم. در شمال، خانه‌ها گالی پوش، در غرب ایران خانه‌های ایوان دار، در مناطق گرمسیر خانه‌های ایوان دار و صفه دار و درنقاطی دیگر با توجه به ویژگی‌های محلی ساخته شده‌اند. در بعضی از مناطق روستایی ایران خانه‌ها دارای یک صفه هستند. فضاهای این خانه‌ها شامل یک ایوان سرپوشیده و یک اتاق تنوردار می‌شود. همین نوع بیشتر در غرب ایران به صورتی دیگر ساخته شده است. گزیده ی کتاب: سیر تحول معماری ایران / غلامرضا نعیما کاشان – باغ شاه فین (باغ فین) / در روی دیوارها و سقف این بنا آثار نقاشی آب و رنگ دوره صفوی دیده می‌شود. این مجالس نقاشی شامل دورنمای شکارگاه تصویری از شاهزادگان و غیره است. از راه ساختمان از سنگ مرمر بوده که اکنون قطعاتی از آن موجود است. این صفه یا شترگلو در زمان ساختمان دارای چهار طبقه بنا بوده است. دیگر بنای سرپوشیده شتر گلوی فتحعلیشاهی است که در سال 1226 هجری.ق ساخته شده است. داخل فضای سرپوشیده آن مناظری نقاشی شده است، ضمناً کتیبه‌ای به خط نستعلیق در داخل بنا و در روی گچ دیده می‌شود. که بیشتر اشعار آن از بین رفته و محو گردیده است.