پستو فرهنگِ بزرگِ سخن، «پستو»: اتاق کوچکی در پشت اتاق‌های دیگر یا در پشت مغازه. فرهنگِ معین، «پستو»: اطاقکی که در پشت اتاق نشیمن و غیره تهیه کنند و اشیا و لوازم خانه را در آن نهند. لغت‌نامه‌ی دهخدا، «تو، پستو»: اطاقی به نسبت خرد، در پس اطاق که برای نگهداری وسایل زندگی از آذوقه و جز آن سازند♦ صندوق‌خانۀ کوچک. واژه‌نامه‌ی معماریِ اسلامی: پستو pastū♦ عربی: دَیکونة، داکونة♦ انگلیسی: nook; backroom. گزیده ی کتاب: آشنایی با معماری ایران / محمد کریم پیرنیا / عبدالحسین معماریان در پشت هر اتاق پستویی همراه با دولابی یا گنجه‌های عمیق دردار جای داشته است. رختخواب وقتی پیچیده می‌شد مثل پشتی در می‌آمد و یا چهار بالش حکم مبل را پیدا می‌کرد. در پشت سه دری پستویی داشته همراه با دولابی و گنجه‌های بزرگ برای نگهداری رختخواب و چیزهای دیگر. گزیده ی کتاب: گنجنامه / بازارها / کامبیز حاجی قاسمی حجره‌ها در طرفین تیمچه نشسته‌اند و بعضا پستوهای کوچک و بزرگ دارند. در زیرزمین بعضی حجره‌ها، انبار کوچکی هست که ورودی آن در جلو حجره در کف تیمچه قرار دارد و با درپوش چوبی پوشانده شده است. در جلو همه حجره‌های طبقه بالا، ایوانچه ای بوده است که امروزه وجود ندارد.