گوشوار ایرانشهرپدیا واژه‌نامه‌ی معماریِ اسلامی: گوشوار gūšvār♦ انگلیسی: corner upper room. فرهنگِ بزرگِ سخن، گوشواره.|| حیاط وسیع و نسبتاً زیبایی است … که یک اتاق بزرگ و دو اتاق گوشوار در آن نمایان است <مسعود>. ← گوشواره|گوشوارک گزیده ی کتاب: فرهنگ مهرازی / علی محمد رنجبر کرمانی / ندا رفیع زاده / بیژن سرشکی اندامی از ساختمان که با چهار دیوار و آسمانه ساخته می‌شود تا کارکردی ویژه داشته باشد. امروزه اتاغ را می‌توان اندام بنیادی هر ساختمان دانست و بسته به کارکرد آن در ساختمان نامی ویژه می‌یابد. مانند: اتاغ نشیمن، اتاغ خواب… باید یادآور شد «در زبان پارسی کهن، خانه را “سرا” و اتاغ را “خانه” می‌گفتند و اکنون نیز در بسیاری از جاهای ایران مانند خراسان به همین گونه است». در مهرازی کهن ایران، اتاغ‌ها بیشتر بر این پایه‌ها نام‌گذاری می‌شدند: 1 – ریخت آن: تالار، تنبی. 2 – شماره درگاه یا پنجره‌های آن: سه دری، پنج دری. 3 – جای آن: بالاخانه، گوشواره. 4 – هنگام بهره گیری از آن: اتاغ زمستان نشین. 5 – کمتر بر پایه کارکرد آن: آشپزخانه. گزیده ی کتاب: تزیینات وابسته به معماری ایران دوره اسلامی / محمد یوسف کیانی گوشواره به ا طاق روی گوشه، عنصری که قبل از اسلام، اساساً برای تسهیل تعبیه یک گنبد مدور روی یک پلان مربع به کار می‌رفته است، در جریان تحول خود جنبه تزیینی به خود می‌گیرد و در رده هنرهای تزیینی معماری به کارگرفته می‌شود، این تحول چشم‌گیر، در معماری دوره اسلامی انجام می‌شود. گزیده ی کتاب: سیر تحول معماری ایران / غلامرضا نعیما گوشواره به ا طاق روی گوشه، عنصری که قبل از اسلام، اساساً برای تسهیل تعبیه یک گنبد مدور روی یک پلان مربع به کار می‌رفته است، در جریان تحول خود جنبه تزیینی به خود می‌گیرد و در رده هنرهای تزیینی معماری به کارگرفته می‌شود، این تحول چشم‌گیر، در معماری دوره اسلامی انجام می‌شود. باغ دولت آباد یزد/ در سه سوی حوضخانه اتاق‌هایی است که دوتای آن ارسی دار و یکی بدون اُرسی است که سوی نسار است. در میان هردو اتاق یک راهرو است. حوض‌هایی نیز در ایوان هاست. پلکانی هم برای گوشواره‌ها و بام در چند جا دارد.