برج لاجیم


مکان


فهرست مشکوتی



معمار: حسن بن علی 413 قمری / 400 شمسی





پایان نامه ها


بررسی حرکتهای توده ای (زمین لغزش) به منظور ارائه مدل منطقه ای پهنه بندی خطر در حوزه آبخیز لاجیم رود
کریم سلیمانی / رمضان موسوی / عطاالله کلارستاقی / پرویز گرایی



بررسی سیر تحول منطقه‌ای خطوط کوفی تزئینی در معماری دوران آل بویه
فرحناز حسینی / رضا افهمی / مهدی کشاورز افشار

دوران آل بویه از جمله دوره ای مهم و تأثیرگذار در هنر ایران محسوب می‌شود و یکی از ویژگی-های این دوره کتیبه‌‌های بناهای مذهبی و غیر مذهبی برجای مانده از این دوره است که اولین شواهد بجای مانده از کتیبه نگاری دوره اسلامی ایران محسوب می‌شوند و تا کنون مطالعات صورت گرفته بر وی این کتیبه‌ها، نحوه شکل گیری و تحولات آنهارا مد نظر قرار نداده‌اند . از اینرو تحقیق حاضر با هدف شناسایی مناطق رشد و تاثیرات مناطق مختلف جغرافیایی و حکومتی آل بویه، تحولات تاریخی کتیبه نگاری این دوران در پاسخ به این پرسش است که آیا اصولا این خطوط تأثیر گذاری متقابلی بر همدیگر داشته اند و نیز آیا می توان شواهدی بر وجود عامل التقاط و تأثیر و تأثر خطوط مناطق گوناگون را یافت؟ این تحقیق به روش توصیفی- تحلیلی و تطبیقی و با اتکا به منابع کتابخانه‌ای و میدانی به بررسی حروف و ترکیب بندی سیزده کتیبه این دوره، بررسی شباهت‌ها و تفاوت های آنها به منظور کشف ویژگی‌های هر منطقه، روابط میان آنها، تاثیر مناطق مختلف بر یکدیگر و نحوه رابطه آنها در سیر زمانی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج تحقیق نشان می دهند که توسعه برگچه های سه لبی در خطوط کوفی به لحاظ جغرافیایی از ایران مرکزی شروع شده است و شیوه کامل تر آن درخطوط کتیبه برج رسکت واقع در شمال کشور به چشم می خورد. تغییرشکل کوفی برگدار به گلدار در ناحیه مرکزی قابل ردیابی است. همچنین وجود تأثیر و تاثرات متقابل هنرمندان طراح و خوشنویس در نمونه ها به خوبی نمایان گردید.


بررسی فرم و تکنینک ساخت تزیینات معماری برج های آرامگاهی استان مازندران (مطالعه ی موردی برج های آرامگاهی رسکت، امام زاده یحیی و امام زاده قاسم)
ثمره رضایی / مصطفی کیانی / رحیم موسوی ساروی

مازندران به عنوان اولین پایگاه رسمی سیاسی شیعیان در جهان اسلام شناخته می شود که امنیت و آسایش مناسب را برای سادات و مهاجرانی که در گریز از خلفای عباسی، دیار خود را ترک گفتند، فراهم کرده بود .دوره ی حکومت مرعشیان که با فرمان روایی تیمور و اسلافش بر ایران همراه شده بود، دومین دوره ازجنبش مقبره سازی در مازندران به شمار می آید. اولین دوره،گنبدهای قابوس و لاجیم و رسکت را در خود دارد که با همین نمونه ها نیز به انتها می رسد. این آثار آغازگر سبک رازی در معماری ایران است. معماران ایران در دوره ی اسلامی از اواخر سده ی سوم رفته رفته وارد عرصه ی طراحی و ساخت بناهای آرامگاهی شدند و تلاش کردند تا با در نظر گرفتن نمادین آرامگاه به عنوان خانه ی آخرت و رویکردی آیینی و مذهبی، این دسته از کاربری در معماری را جایگاهی بزرگ دهند . روش تحقیق در این پژوهش کیفی است. عدم شناخت دقیق جامعه نسبت به برج های آرامگاهی و بی توجهی متخصصان در سالیان اخیر باعث از بین رفتن بخشی از این بناها شده است. با توجه به رونق گردشگری در استان مازندران، این پژوهش با بررسی ویژگی های برج های آرامگاهی این منطقه سعی بر فهم قابلیت های تاریخی این بناها دارد تا با شناخت دقیق از این برج ها و احیای فنی، علمی و تخصصی شان به جامعه با رویکرد گردشگری بتوان این فضاها را به مکان های فرهنگی تبدیل کرد تا ضمن توسعه ی گردشگری استان از انهدام این بناها نیز جلوگیری شود .


بررسی نقوش و کتیبه‌های برجهای آرامگاهی مازندران (رسکت، لاجیم، رادکان)- پروژه عملی: کاربری نقوش و کتیبه‌های این برجها در گرافیک محیطی
نازیلا قائمی / محمد خزایی / سید نظام الدین امامی فر


مازندران نامی است که از آن در اساطیر و افسانه ها بسیار سخن به میان آمده است. این مکان اسطوره ای مهد هنر پیش از تاریخ و هنر قرون مختلف اسلامی است که در شناخت اصالت سرزمین متمدن ایران نقشی اساسی ایفا می کند. وجود برجهای آرامگاهی متعدد در جای جای این مکان پر رمز و راز، دلیلی قاطع بر وجود عوامل شناخت اصالت و هویت هنر اسلامی در آن است. برجهای آرامگاهی مازندران در سرتاسر آن پراکنده اند و بررسی هر یک از آنها برگی از اسرار هنر اولیه اسلامی را ورق می زند. بررسی منشأ و دلیل استفاده از نقوش گیاهی در سه برج آرامگاهی رسکت، لاجیم و رادکان و کشف علت کاربرد کتیبه های پهلوی و کوفی در کنار یکدیگر در این سه برج مورد مطالعه، راه را برای شناخت هر چه بیشتر هنر اصیل اسلامی هموار می کند. مطالعه تزئینات این سه برج نشان می دهد که هنرمند ایرانی پس از ورود اسلام به ایران، اصالت هنر ایرانی را فراموش نکرده، بلکه آثار هنری اسلامی را در راستای دین اسلام و با الهام از هنر با هویت ایرانی خلق کرده است. حضور کتیبه های پهلوی در کنار آیات قرآنی با تزئینات مشترک، از مهمترین شاخصه های هنری هنرمندان این دوره است که در کمتر جایی ظاهر شده اند.



پژوهشی بر ابنیه تدفینی ولایت رویان و علل رواج مقبره سازی در منطقه
زهرا میراضی / کریم حاجی زاده / بهروز افخمی

سنت ساخت بنای آرامگاهی در ایران به دوره حکومت عیلام باز می گردد و تا دوره ساسانی کمابیش در حوزه قلمرو حکومت های ایران تداوم داشت، در این دوره با توجه به باورهای مذهبی این سنت تا حدودی متروک شد و از استودان ها و برج های خاموشی استفاده می شد. با سقوط سلسله ساسانی و ظهور اسلام با وجود منع صریح احادیث و روایات، پس از چندی مردم مسلمان بویژه شیعیان با استناد به برخی روایات دیگر و همچنین از سر شوق و ارادت به انبیا و ائمه اطهار، اقدام به ساخت بناهایی جهت مشخص ومتمایز نمودن قبور آن بزرگوران نمودند و بعدها توسط خیرین و حکام به سبب تقرب جستن و استمداد از ارواح این بزرگواران در صدد گسترش و بهبود و بازسازی این ابنیه برآمدند. در نواحی سواحلی جنوب دریای مازندران تا پیش از ظهور اسلام بنای آرامگاهی ثبت و شناسایی نشده است. در نواحی شرقی این ناحیه، یعنی در استان های گلستان و نواحی شرقی و مرکزی استان مازندران در قرون ابتدایی اسلام چنین ابنیه هایی ساخته شدند(مانند برجهای لاجیم، رسکت و گنبد قابوس). اما در نواحی غربی استان مازندران که به نام ولایت رویان نیز خوانده می شده این ابنیه بسیار متاخرتر می باشد و براساس کتیبه ها، فرم ها و مقایسه با نواحی پیرامون متعلق به قرن 9 می باشد. با پژوهش پیش رو مشخص شد علت اصلی تغییر مذهب از تسنن به تشیع از سوی ملک کیومرث، و همچنین اقدامات وی در احداث این ابنیه موجب شد این بناها بسرعت احداث شوند. اغلب این بناها به فرم چهار ضلعی و 8 ضلعی با مصالح آجر و گنبدهای رک می باشد.

میراث اسپهبدان در حوزه فرهنگی جغرافیایی تبرستان (پهنه فرهنگی پریم)
سجاد زلیکانی / حامد مظاهریان / هایده لاله / ناصر نوروز زاده چگینی

با هدفِ شناسایی و درنهایت، شناختِ منطقی‌ترِ تاریخ اجتماعی و فرهنگی، به ویژه تاریخ معماریِ ایران در معنای عام و تاریخ معماریِ تبرستان در معنای خاص، اقدام به پژوهش در بابِ نام‌جایی تاریخی به نامِ پَریم (فَریم)، در باز? زمانیِ مهمِ اسپهبدان تبرستاننمودیم.دهستان فعلیِ فریم (پریم) در بخش دودانگ? شهرستان ساری، به صورت ضمنی،یادآورِ این نام‌‌جایِ کهن در تاریخ تبرستان است.بنابر کتبِ تاریخ محلی تبرستان و کتبِ تواریخ کلی و کتبِ جغرافیایی، پریمِ تاریخی، جزئی از کوهستانِ تبرستان بوده است و اسپهبدانِ باوندی (باوندیان) و اسپهبدانِ قارنی (قارنیان)، آن را به عنوان تختگاه و پایتخت و مقرِّ حکومتیِ خود برگزیدند.در خصوصِ این‌که ساختارِ پریمِ تاریخی چه بوده، در کجا قرار داشته و چه وسعتی را شامل می‌شده، از جانبِ پژوهشگران، نظرات و دیدگاه‌های مختلفی بیان گردیده و همواره کشفِ موقعیت یا حدودِ تقریبیِ پریمِ تاریخی، چالشی پرابهام بوده است. پژوهش پیش‌رو، اولین پژوهش در نوعِ خود به شمار می‌آید که در آن، به سنجیدن و تحلیلِ مولفه‌‌های جغرافیایی و شواهدِ مکتوب و غیر مکتوبِ فرهنگی به صورت یکجا، برای تشخیصِ منطقیِ حدود و ساختارِ پریمِ تاریخی پرداختیم که به آن پهن? فرهنگیِ پریم (منظر فرهنگی) نام نهادیم. در نهایت، با چنین رویکردی، پریمِ تاریخی را به صورت احتمالیجانمایی نمودیم. این جانماییِ پیشنهادی و احتمالی، به نظر می‌آید منطقی‌ترین پیشنهادی است که می‌توان برای حدود و ساختارِ پریمِ تاریخی ارائه کرد. حدودِ جغرافیاییِ کلیِ پژوهش، از کوهستان شهرستان سوادکوه در استان مازندران تا کوهستان شهرستان کردکوی در استان گلستان را شامل می‌شود. اصلی‌ترین و تأثیرگذارترین شواهدِ معماری، ‌مقبره‌های رادکانِ غربی و لاجیم و رِسکِت هستند که علاوه بر آن‌ها، شهر و دیوارِ باستانیِ تمیشه، طاق‌دژِ منسوب به اسپهبد خورشید و بنای منسوب به قلعه کنگلو را نیز در بررسی‌ها گنجاندیم. در این بین، مقبر? رسکت، به دلیلِ مخدوش شدنِ بخشِ تاریخ‌دارِ کتیبه و گمانه‌های متفاوت توسط محققان درخصوص تاریخِ احداثِ آن، از جایگاهِ ویژه‌تری برخوردار است.بدین علت، برای اولین بار در این پژوهش، از آزمایش سالیابیِ ترمولومینسانس برای درکِ درست‌ترِ تاریخِ احداثِ مقبر? رسکت بهره بُردیم که نتایجی بسیار متفاوت از آن‌چه تاکنون مطرح شد، به دست آمد.


کمتر

مقاله ها


آجرکاری های بدیع بر برج – مقبره لاجیم سوادکوه 
مصطفی رستمی

آسیب شناسی آرایه های آجری برج لاجیم سوادکوه
مصطفی رستمی

برج لاجیم سوادکوه که یکی از چهار برج مقبره ی تاریخی معروف منطقه ی شمال ایران از قرن پنجم ه.ق/ دهم م است به عنوان میل راهنمای مسافران و کاروان ها و نیز مقبره ی یکی از بزرگان و اسپهبدان آل باوند تبرستان در سال 413 ه.ق / 992 م در روستای لاجیم سوادکوه بر فراز تپه ی زیبایی با موقعیت خاص طبیعی، بنا شده است. این بنای آجری منحصر به فرد در عین سادگی، یکی از شاهکارهای معماری ایران بعد از اسلام محسوب می شود. وجود آرایه های جذاب آجری بر پوستهی خارجی آن به ویژه، دو کتیبه به خط کوفی و پهلوی ساسانی به رنگ قرمز بر زمینه ی گچ سفید مرمرین بر اهمیت این بنا افزوده است. این یادگار برجسته ی معماری قرن پنجم ه.ق/ دهم م با همه ی اهمیت و زیبایی خود با کمال تأسف در حال حاضر، در معرض خطر فرسودگی و تخریب قرار دارد. مقاله ی حاضر می کوشد تا آسیب ها و ضایعات ایجاد شده بر ساختار آرایه های آجری برج لاجیم و نیز مهم ترین عوامل آن را به منظور ارائهی راهکارهای حفاظتی مناسب، مورد بررسی قرار دهد. نتیجه ی پژوهش حاکی از آن است که عوامل طبیعی، نظیر رطوبت موجود در پی بنا و بارش های سخت و پیوسته و نیز کم اطلاعی و یا کم تجربگی در حفاظت، مرمت بنا، تخریب آگاهانه و یا ناآگاهانه ی انسانی، کم توجهی و یا بی توجهی به حفظ حریم بافت و بنای مذکور از جمله ی مهمترین عوامل آسیب در این بنا و به ویژه آجرکاری های نفیس آن می باشد.


از لورا به لاجیم و رسکت
ایرج افشار

بررسی تطبیقی میان نقشمایه های آثار فلزی دوره ی سلجوقی تبرستان با نقوش برج لاجیم، رسکت

منیرالسادات حسینی

منطقه ی شمالی ایران به ویژه تبرستان(مازندران و گلستان) از دیرباز محل تجلی آثار هنری بوده است. در بین آثار هنری متعدد، هنر فلزکاریاین خطه خصوصاً در دوران اسلامی به دلیل کمبود موزه های استانی و نگهداری اشیاء در گنجینه ها کمتر مورد پژوهش و بررسی قرار گرفته است. بیشترین آثار برجای مانده از فلزکاری دوره اسلامی تبرستان، متعلق به دوره سلجوقی است که مهمترین نقش مایه های به کار رفته بر روی آنها در غالب نقوش هندسی، گیاهی و تزیینات نوشتاری تبلور یافته است.طبق بررسی های اولیه، مشابهت بسیاری بین نگاره های به کار رفته بر روی این آثار با نقوش برج رسکت و لاجیم مشاهده شده است که ارتباط و همبستگی میان نقوش دو هنر فلزکاری و معماری را می نمایاند.مهمترین فرضیه تحقیق، این مطلب است که به نظر می رسد اساسی ترین این نقوش با الهام از نگاره های ساسانی پدید آمده اند.هدفاصلی این پژوهش را شناسایی و معرفی نقش مایه های آثار فلزی دوره سلجوقی منطقه و مطابقت آنها با نقوش به کار رفته در دو برج تاریخیمنطقه(لاجیم و رسکت) در بر دارد. اطلاعات اولیه در این پژوهش به صورت میدانی و کتابخانه ای است و در تدوین آن از شیوه تطبیقی بهرهگرفته شده است.

بررسی ساختار ملات اوایل دوره اسلامی بر اساس نمونه‌های برج‌های آرامگاهی و قلعه های شرق مازندران با روش XRD
شاهین ماهیار / بهمن فیروزمندی شیره جینی / هایده خمسه

با توجه به شواهد آزمایشگاهی به دست آمده در این پژوهش، دو ترکیب «ژیپس و کلسیت» یا «ژیپس و دولومیت» در فاز غالب، به همراه «کوارتز» در اشکال مختلف بلورین و سولفیدهای چندگانه فلزی و ترکیبات سیلیکاته در فازهای کم اهمیت‌تر، ساختار کلی ملات در نمونه‌های مختلف جغرافیایی مربوط به دوره ساسانی را تشکیل می‌دهند. در این بررسی، آنالیز ملات قلعه‌های شاخص شرق مازندران و برج مقبره‌های سه‌گانه «لاجیم»، «رسکت» و «رادکان» غربی با روش XRD مد نظر قرار گرفتند. هر سه این برج‌ها در قرن چهارم هجری ساخته شده‌اند اما در مورد تاریخ ساخت غالب قلعه‌ها اطلاعات دقیقی در میان نیست. با توجه به زمان ساخت دقیق برج مقبره‌ها و مشابهت ترکیب ملات آن‌ها با قلعه‌های ورازان، حمام و کنگلو از یکسو و تشابه این ساختار با نمونه ملات‌های شاخص دوره ساسانی از سوی دیگر، می‌توان فرآیند تهیه ملات از سنگ گچ خام از دوره ساسانی تا اوایل دوران اسلامی در مازندران را بدون تغییر دانست و این نمونه‌ها را به دوران گذار به سوی استفاده از ملات‌های جدیدتر منتسب کرد. آنالیز نمونه‌های بسیاری از قلعه‌های مورد بررسی، حاکی از استفاده از ملات‌های آهکی است که در دورانی جدیدتر به کار گرفته شده‌اند.



بررسی و مطالعه تطبیقی نقوش به کار رفته در گچبری های برج رسکت

ابوالفضل نیکوییان صرمی


بررسی نقش بوم آوردی مصالح و طراحی اکولوژیک در راستای حفظ محیط زیست روستایی(نمونه موردی: بررسی مساکن سنتی روستای رسکت)

ماثده امیری رسکتی / روح الله عشریه

در چند دهه اخیر، شاهد تغییر و تحولاتی در نوع و نحوه ساخت و ساز در روستاها می باشیم. گسترش مدرنیسم و تغییرات اجتماعی، فرهنگی، زیستی و نهایتاً تغییر سبک زندگی ناشی از آن، علاوه بر شهرها به روستاها نیز انتقال یافت، از طرفی گسترش فناوری و تولید مصالح ساختمانی گوناگون و نیز فراهم شدن امکان جابجایی آن ها به روستا، موجب بکارگیری هرچه بیشتر و راحت تر، آن ها در ساخت و ساز روستایی گردید. این درحالیست که در گذشته های دور و شاید در پیش از دوران مدرن، بوم آوردی و استفاده از مصالح سازگار با محیط ناشی از فرهنگ خودبسندگی، و نیز به عنوان یک اصل در انتخاب و بکارگیری مصالح در مساکن روستایی بود. در پژوهش حاضر سعی بر آن است، با انجام مطالعات کتابخانه ای، و روش توصیفی تحلیلی، به بررسی نقش مصالح بومی در حفظ محیط زیست روستای رسکت – پرداخته، و با متذکر شدن بازگشت مجدد و بی زیان اینگونه مصالح به چرخه محیط زیست، موجب استخراج اصول بهینه و تلفیق آن ها با دانش روز، در جهت حل مسائل زیست محیطی در معماری و شهرسازی معاصر گردد.

ریخت شناسی معماری آرامگاهی مازندران (از سده 4 تا 9 ق)
جواد نیستانی


جایگاه هنر بومی در معماری سلسله‌ی باوندیان (466-606 ه.. ق)
زمانه حسن نژاد
به بیان برخی از فلاسفه، هنر ناب ترین بیان زندگی مردم هر عصر است. هنر و معماری در هر زیست بوم فرهنگی و جغرافیایی، انعکاس اندیشه ی مردمان و قدرت مندان آن ناحیه می باشد. از این روی، حاکمان و صاحبان قدرت از گذشته ی دور تا به امروز ابنیه و آثار هنری از خود به جای می گذاشته اند.
خاندان محلی باوندیان از جمله ی این صاحبان قدرت بودند که در پناه جغرافیای تبرستان، از دوران باستان تا قرون میانه به حیات خود ادامه دادند. این خاندان محلی در جریانی مداوم و پیوسته به حکومتی محلی تغییرماهیت داد. در روند این تحولات، باوندیان بسیاری از شاخصه های کهن خویش را در زمینه ی فرهنگ و هنر حفظ نمودند.
دستاورد ها و آثار هنر معماری باوندیان، در دو عرصه قابل بررسی می باشد: نخست بناهای آرامگاهی و دوم ساختار شهری فریم؛ تختگاه باوندیان. در این نوشتار سعی شده غلبه ی اندیشه ی بومی در هنر و معماری سلسله ی محلی باوندیان تبرستان، مورد بررسی قرار گیرد.


جلوه های هنر های تزئینی وابسته به معماری در بقاع متبرکه مازندران
احمد پیرزاد

در این جستارکوشش برآن است که بقاع متبرکه در منطقه مازندران بررسی شود قدمت بالایی دارند و از لحاظ کمی، بسیار زیادند و از لحاظ کیفی خصوصیات معماری متنوعی مانند پلان های چند ضلعی و مدور، گنبد رک به صورت هرمی و چند وجهی همراه با چیدمان آجری خاص هستند. تزئینات آجرکاری بصورت قطاربندی و تزئینات کاشی کاری به صورت نگینی، به همراه تزئینات آجرکاری به کار می رود تزئینات آجرکاری و کاشی کاری در ناحیه اتصال گنبد با بشن بقاع متبرکه در برج های آرامگاهی، در نمای خارجی جلوه خاصی به این اماکن داده است. تزئینات گچبری همراه با کتیبه و خوشنویسی فضای داخلی نیز برزیبایی این بقاع افزوده است. دستاوردهای مقاله نشان می دهد که تزئینات وابسته به معماری در بقاع متبرکه ضمن ارائه زیبایی های کالبدی تجلی نگرش های مذهبی و آیینی تشیع بوده و زیبایی های کالبدی و فراکالبدی منجر به قداست مکان معماری در نزد مردم مسلمان منطقه در ادوار تاریخی تا عصر حاضر شده است.

جنبه های فنی معماری اثر تاریخی برج لاجیم مازندران
ایرج گودرزنیا / عباس رشیدی

در گزارش حاضر، اثر تاریخی برج لاجیم مازندران از دیدگاه فنی مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین بر اساس اطلاعات موجود و بررسی های صورت گرفته جنبه های مختلف معماری این اثر از جمله ویژگی های ساختاری، کارکردها و خصوصیات منحصر به فرد آن ارائه، و آثار آن بر زندگی مردم بیان شده است. از نتایج حاصله میتوان در کشف فرهنگ و دانش تمدن کهن ایران زمین بهره گرفت و با بکارگیری آنها در تکنولوژی دورة جدید، از تأثیرات چشمگیر آنها در پیشرفت جنبه های مختلف زندگی، حداکثر استفاده را نمود.


رمز پردازی کتیبه های برج لاجیم مازندران، با رویکردی بر نظریه آیکونولوژی اروین پانوفسکی
پدرام میرزایی

برج لاجیم با قدمتی بیش از هزارسال نمونه بارزی از معماری برج مقبره های معاصر حکومت آل زیار منطقه تبرستان (سواد کوه مازندران) می باشد. در این بنا دو ردیف کتیبه آجری پیرامون محیط بدنه بنا، در زیر گنبد قرار دارد. کتیبه بالایی به خط فارسی پهلوی و کتیبه زیرین به خط کوفی بر روی هم قرار گرفته اند. در این مقاله با توجه به ارزش معنوی خوشنویسی در هنر اسلامی، و همچنین وجود دو کتیبه پهلوی و کوفی به صورت همزمان در یک بنا، و از دیگر سو اهمیت برج لاجیم به عنوان نمونه ارزنده از معماری تاریخی مازندران، به نماد پردازی دو کتیبه موجود بر روی این بنا پرداته شده است. به بیان دیگر، با طرح فرضیه ای مبنی بر وجود وجه نمادین برای خطوط به کار رفته در بنای برج لاجیم، آنها را به مثابه یک شمایل یا آیکونی که دارای لایه های معنایی متفاوتی می باشند در نظر گرفته. به منظور دستیابی به این مهم از روش آیکونولوژی ارائه شده توسط اروین پانوفسکی استفاده گردیده است، که از مهم ترین و معتبر ترین انواع متدولوژی در حوزه ی تجزیه و تحلیل هنرهای بصری به شمار می رود. در این روش، در سه مرحله به تجزیه و تحلیل کتیبه های موجود در بنای برج لاجیم پرداخته شده است، د و مرحله نخست شامل توصیف و تحلیل آیکونوگرافی اثر می باشند و آنالیز فرم کتیبه ها و بررسی مضامین و محتوای دو کتیبه را شامل می شوند. در سومین مرله، یعنی تفسیر آیکونولوژی به شناسایی ارزش های نمادین مستتر در اثر پرداخته شده است، در نتیجه از طریق بررسی کتیبه های برج لاجیم می توان به زیر لایه های معنایی، اشمل زمینه های ملی، مذهبی، طبقه و دوره تاریخ آن پی برد.



کتیبه پهلوی – کوفی برج لاجیم
حسن رضایی باغ بیدی

مدل سازی منطقه ای خطر زمین لغزش با استفاده از روش آماری رگرسیون چند متغیره در حوزه آبخیز لاجیم رود ساری
پرویز گرایی / کریم سلیمانی / سید رمضان موسوی / عطالله کاویان

در حوزه های شمالی ایران ترکیب عوامل طبیعی و انسانی باعث تشدید پدیده زمین لغزش و خسارات زیاد ناشی از آن شده است. لزوم بررسی و تحقیق در خصوص این پدیده، عوامل مؤثر در وقوع آن و همچنین شناسایی مناطق حساس برای پیشگیری یا اجتناب از خسارات ناشی از آن به خوبی احساس می شود. در مراحل اولیه این تحقیق، پس از بررسی های میدانی، مرور مطالعات انجام شده در مناطق مشابه با حوزه لاجیم رود، استفاده از افراد بومی و تکمیل پرسشنامه ها، عوامل مؤثر اولیه در وقوع زمین لغزش های منطقه تشخیص داده شدند. سپس لایه های اطلاعاتی مربوط به این عوامل در محیط سامانه اطلاعات جغرافیایی تهیه شد. به منظور کمی کردن عوامل و وزن دهی آنها از درصد سطح لغزش یافته در واحدهای مختلف استفاده شد و تجزیه و تحلیل آماری رگرسیون چند متغیره با استفاده از روش گام به گام انجام گرفت که در نهایت مدلی با حذف عامل ارتفاع برای منطقه ارائه شد و عوامل زمین شناسی، کاربری اراضی، شیب و فاصله از جاده به ترتیب بیشترین تاثیر را دارا بودند، و حوزه آبخیز لاجیم رود با استفاده از مدل به دست آمده از نظر خطر وقوع زمین لغزش پهنه بندی شد. در پایان برای ارزیابی درستی مدل و نقشه پهنه بندی، مدل به دست آمده را برای حوزه آبخیز مجاور (حوزه ورکی) که از بسیاری لحاظ مشابه حوزه لاجیم رود بود به کار گرفته شد. نتایج نشان داد که بیشترین سطح لغزش یافته در حوزه ورکی در پهنه بسیار پر خطر و خطرناک که با مدل به دست آمده از حوزه لاجیم رود پهنه بندی شده است اتفاق افتاده است. بنابراین درستی مدل پیشنهادی برای منطقه مورد مطالعه مورد تایید است.


مدل­ های منطق فازی و سنجش از دور جهت پهنه­بندی خطر زمین لغزش در حوضه­­ آبخیز لاجیم 
علی اکبر متکان / جلال سمیعا / سید حسین پورعلی / مهرداد صفایی


مرور خط پهلوی در معماری آثار باستانی سه گانه برج لاجیم، میل رادکان، و برج رسکت

مروارید عابدیان کاسگری / علی اکبر عابدیان کاسگری

بانگاهی کوتاه به محیط اطراف میتوان دریافت معماری به عنوان یک هنر ارتباط پیچیده ای باسایر علوم و بخش اعظمی ازهنرهای دیگر دارد نخستین مدرک مکتوب معماری تالیف شده درقرن اول میلادی گواه معتبری بروسعت مرزمشترک معماری با دیگر عرصه های علوم و هنرهاست این گستره وسیع معماری را ازیک طرف باعلم و ازسوی دیگر باهنر هم مرز می سازد بدیهی است که دراین میان گذشتن ازمرزهای سایرعلوم و درک هنرهای دیگر همواره برای معماران منشا جاذبه و فایده بوده است خط و نوشته یکی ازانگاره هایی است که ازدوران باستان ازطریق نظام نوشتاری به درون بافت معماری وارد شده است دردوران باستان اززمان شکل گیری هیروگلیف مصری و خط میخی فنیقی و بعدها ورود به فلات ایران گذر ازفرایند درون زایی و تبدیل آن به خط پهلوی جلوه های هنری خط پهلوی به ساختارمعماری این کهن بوم راه یافت

مطالعه تطبیقی آرایه های برج لاجیم سوادکوه با دیگر برج – مقبره های معاصر خود در تبرستان
مصطفی رستمی

برج لاجیم سوادکوه، مقبره ی یکی از امیرانی است در عهد آل زیار که در اندیشه ی قدرت و تسلط امور در سطح منطقه بوده است. اینبنا یادگار گران سنگی است که ضمن برخورداری از قدمتی بیش از ده سده ی تاریخی, دارای ویژگی های ممتاز معماری و آرایه های آن، بهعنوان سند زنده ای از تاریخ تحولات معماری سبک رازی ایران در قرن پنجم هجری قمری می باشد. آجرکاری های چشم نواز آن که در قالبدو کتیبه ی کوفی و پهلوی و چند قطاربندی و گره های مقرنس سردر خودنمایی می کند، در نوع و زمان خود- که مراحل اولیه ی تحولاتآجرکاری را طی می نموده- بی بدیل و بدیع است. آرایه های این بنای زیبای قرن پنجم هجری تبرستان، نسبت به دیگر بناهای هم عصر خود در شمال ایران، نظیر: برج قابوس در گنبد، برج رادکان در کردکوی و برج رسکت در دودانگه ساری، از امتیازهای قابل توجهی برخوردار است که نشان می دهد، سازندگان در ساخت بنا واجرای آرایه های برج لاجیم، تمرکز خاصی از حیث فنون آجرکاری و تنوع نقش های به کار رفته، داشته اند. در این مقاله ضمن بررسی ویژگی های آرایه های منحصر به فرد معماری بنای برج لاجیم سوادکوه، از لحاظ فنون اجرا، مواد به کار رفته و نقش ها و طرح های تزئینی با سه برج- مقبره هم عصر خود، مطالعه تطبیقی گردید.


مطالعه تطبیقی نقوش گچ بری برج رسکت و نقوش نمادین

شکوفه جمالی / شهرزاد قصابیان


مطالعه ی موردی برج های آرامگاهی رسکت امام زاده یحیی و امام زاده قاسم

مصطفی کیانی / ثمره رضایی / رحیم موسوی

مازندران به عنوان اولین پایگاه رسمی سیاسی شیعیان در جهان اسلام شناخته می شود که امنیت و آسایش مناسب را برای سادات و مهاجرانی که در گریز از خلفای عباسی، دیار خود را ترک گفتند، فراهم کرده بود. دوره ی حکومت مرعشیان که با فرمان روایی تیمور و اسلافش بر ایران همراه شده بود، دومین دوره از جنبش مقبره سازی در مازندران به شمار می آید. اولین دوره،گنبدهای قابوس و لاجیم و رسکت را در خود دارد که با همین نمونه ها نیز به انتها می رسد. این آثار آغازگر سبک رازی در معماری ایران است. معماران ایران در دوره ی اسلامی از اواخر سده ی سوم رفته رفته وارد عرصه ی طراحی و ساخت بناهای آرامگاهی شدند و تلاش کردند تا با در نظر گرفتن نمادین آرامگاه به عنوان خانه ی آخرت و رویکردی آیینی و مذهبی، این دسته از کاربری در معماری را جایگاهی بزرگ دهند. روش تجزیه و تحلیل در این پژوهش کیفی است؛ علی رغم از بین رفتن تعداد انبوهی از نمونه های ارزنده که در کتب قدیمی به آن اشاره شده بررسی نمونه های موجود نشان می دهد که تفکر مذهبی نه فقط در تزیینات و الحاقات باقی مانده معماری تاثیرگذار بوده است، بلکه به عنوان عاملی نیروبخش سبب شکل گیری نوعی از معماری بنا شده است. عدم شناخت دقیق جامعه نسبت به برج های آرامگاهی و بی توجهی متخصصان در سالیان اخیر باعث از بین رفتن بخشی از این بناها شده است. با توجه به رونق گردشگری در استان مازندران، این پژوهش با بررسی ویژگی های برج های آرامگاهی این منطقه سعی بر فهم قابلیت های تاریخی این بناها دارد تا با شناخت دقیق از این برج ها و احیای فنی، علمی و تخصصی شان به جامعه با رویکرد گردشگری بتوان این فضاها را به مکان های فرهنگی تبدیل کرد تا ضمن توسعه ی گردشگری استان از انهدام این بناها نیز جلوگیری شود.


مقایسه تطبیقی برج طغرل تهران با برج مقابر سلجوقی خرقان قزوین شبلی دماوند بابا محمود شهریار رسکت مازندران
غلامحسین غلامی / مجتبی غلامی / بهاره قربانی / گلاب سادات سمایی

برج طغرل تهران، یکی از بناهای زیبای برجای مانده از دوره سلجوقی است که در شهر ری واقع است. این بنای ارزشمند در طول دوره های مختلف، دستخوش تحولات متعددی قرار گرفته است؛ لیکن کاربرد مصالح مرغوب و نظام هندسی دقیق بنا و مرمت هایی که به خصوص در دوره قاجاریه بر روی آن انجام شد، مانع از تخریب آن شده است. مقاله حاضر با هدف شناخت ویژگیهای معماری برج طغرل تهران و مقایسه آن با سایر برج مقابر سلجوقی، به روش توصیفی-تحلیلی به رشته تحریر در آمده است. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که به طور معمول بیشتر برج مقابر سلجوقی دارای یک ورودی است، به لحاظ سلسله مراتب ورودی، اجزاء ورودی ساده و به صورت معمول مشتمل بر درگاهی برجسته تر از جداره خود است، مقیاس ورودی انسانی و دارای نسبتهای عرض به ارتفاع 1 به 2 یا 1 به 1/5 است. طرح پلان در برج های سلجوقی تنوع زیادی دارد که بناهای مورد مطالعه در این پژوهش بیشتر از پلانی دایره ای به صورت ساده یا در ترکیب پیلک های متعدد در پوسته خارجی و یا پلانی هشت ضلعی با پوسته داخلی دایره و هشت ضلعی استفاده شده است. آجر چینی مهمترین نوع تزیین اینگونه بناهاست که در برخی از برجها تنوع خیره کننده ای دارد.


کمتر



پلان، برش، نما


عکس جدید




لاجیم در سواد کوه و شرق جاده‌ی فیروزکوه به شاهی (امروز قائم‌شهر و در گذشته علی‌آباد) قراد دارد. از زیرآب به لاجیم که در شمال شرقی آن است، برای پیاده تقریبا 6 ساعت راه است. محلی است بسیار جذاب. به‌نظر می‌رسد که باید مرتبا صعود کرد. از گردنه‌ای مرتفع می‌گذریم و کمی بعد ناگهان در زیرپای خود، در اقیانوسی از سبزی و خرمی با نوعی شبه‌جزیره روبه‌رو می‌شویم لُخت و صعب‌العبور که از سه طرف بر سه آبراهه مشرِف است. بر قله‌ی این محل برجی زیبا و تنها، در کنار دسته‌ای از درختان به پاسداری ایستاده است. این برج یادآور چه واقعه‌ی تاریخی است؟ چه چیزی پیش‌رو داریم؟ در حقیقت این شبه جزیره با پرتگاه‌های عمیق خود قلعه‌ی مستحکمی می‌نماید و پس از معاینه محل معلوم می‌شود که در واقع چنین بوده است. هنوز چند خانواده در آنجا سکونت دارند، ولی نام محل یعنی لاجیم که یادآور هیچ خاطره‌ای نیست چیزی به اطلاعات ما نمی‌افزاید. میزبان ما افلاطون نامیده می‌شود. او یک هیزم‌شکن است، مردی است خشن که داستان‌هایی جذاب و عجیب می‌گوید و به‌طوری‌که خودم دیدم با خونسردی و تنها با یک تبر به شکار پلنگ می‌پردازد. او از قلعه‌ای که در آن زندگی می‌کند هیچ نمی‌داند، حتی نمی‌داند که آنجا یک قلعه بوده‌است. به‌عقیده او برج، مقبره امامزاده عبدالله است که خدا می‌داند در چه زمانی می‌زیسته، به هرحال آنچه مسلّم است این است که او مرد مقدسی بوده چراکه پدربزرگش چنین حکایت کرده‌است. روزی گبرها قصد خراب‌کردن بنا را کردند و از پایین بنا – جایی که هنوز آثار مرمت آن دیده می‌شود – شروع به تخریب کردند. نزدیک ظهر برای استراحت به زیر یکی از درحتان مجاور رفتند ولی زمین دهان باز کرد و آن‌ها را بلعید! او بیش از این چیزی نمی‌دانست. با این همه چند سال پیش که سقف امامزاده احتیاج به تعمیرات پیدا کرده بود، ساکنین محل آجرهای مورد نیاز را از محلی که افلاطون به من نشان داد به دست آوردند. در آنجا، در لبه‌ی پرتگاه خندقی بود با دیوارهای کاملا عمودی که حاکی از محل وجود یک دیوار قطور بود. این دیورا که از آن برای تعمیر بنا هرچه لازم بود برداشته‌اند به برج بسیار بزرگ مدوری متصل می‌شده که با توجه به عظمت تپه‌ای که برآن قرار گرفته بی‌شک ساختمان اصلی قلعه بوده است. افلاطون به ما گفت که این یک دیوار قدیمی است از روی پشته خاکی که بقایای دیوار را پوشانده معلوم بود که دیوار تا ورای تپه ادامه داشته و شبه جزیره را دور می‌زده‌است. در داخل این محوطه جا، جاتل‌هایی از خاک وجود داشت که ثابت می‌کرد قلعه در حقیقت شهری بوده با برج و باروی مستحکم. اگر اشتباه نکنیم این شهر در قلب جنگل و به‌دور از راه‌ها و اجتماعات شهری پناهگاه یک یاغی ویا جایگاه امن امیری مخلوع بوده که در انتظار فرصت مناسب به‌سر می‌برده است. برج که احتمالا مدفن این یاغی یا امیر است عمارتی است مدور که در داخل سقفی گنبدی و از خارج بامی به‌شکل مخروط دارد، یعنی به‌گونه‌ی معماری بسیار رایج که در صفحات شمالی ایران مدت‌های مدید معمول بوده است (تصویر 74) برج با آجرهای تراشیده ساخته شده. محیط آن در پایه‌ی 80/26 متر و قط شبستان داخلی 47/5 متر است. از دری به پهنای 12/1 متر که در سمت شرق قرار گرفته، می‌توان داخل بنا شد(تصویر75) قسمت فوقانی بنا با صفی از طاقک‌های کوچک به‌شکل کنگره آذین شده است، در زیر این طاقک‌ها دو کتیبه ‌که اشاره شد قرارگرفته‌اند (تصاویر 76 و 77) کتیبه‌ها با آجر تراشیده و به‌رنگ قرمز برزمینه گچ سفید خودنمایی می‌کنند. مفاد کتیبه‌ که به‌خط پهلوی نوشته شده هنوز کشف نشده است. کتیبه‌ی کوفی که به‌جز قسمت غربی آن –که سایش درختان مجاور به بخشی از آن صدمه زده- بقیه کاملا سالم مانده و به‌خوبی می‌توان خواند، نام و القاب کسی را که مقبره برای او ساخته شده در اختیار ما می‌گذارد. ما نتوانستیم نام شخصیتی را که «امربه بنای» این برج کرده بخوانیم. تاریخ و نام سازنده بنا به کمک آنچه باقی‌مانده‌است تقریبا به‌طور مسلم بازسازی شد (تصویر 78). بسم الله الرحمن الرحیم هذا قبر لقیم الکیا ألجلیل أبی الفوارس شهریاربن‌العباس‌بن‌شهریار مولی أمیرالمومنین رحمة الله أامرببنائه… فی سنة ثلاث عشرة و اربعمائة الحسن بن علی. بنابراین برج لاجیم دقیقا هم‌زمان با برج رادکان غربی می‌باشد که ساختمان آن در 407 هجری (1016-1017م) آغاز و در 411 (1020 -1021 م) به پایان رسیده است. این بنا نیز به دوره‌ای تعلق دارد که در حد فاصل میان سقوط اولین سلسله و ظهور دومین سلسله سلاطین باوندی قراردارد. طی این دوره که 70 سال به‌طول انجامید (از 397 تا 466 هجری =1006-7 تا 1073-4 میلادی) قابوس‌بن وشمگیر و جانشینانش (از دودمان آل‌زیار) بر این خطه حکم می‌راندند ولی آن‌ها فقط بردشت حاکم بودند و باوندی‌ها در کوهستان پناه گرفته و در صدد بازگشت به قدرت بودند. بنابه گفته این اسفندیار در دوران حکومت آلب‌ارسلان (455-465 هجری) اسپهبد قارن‌بن‌سرخاب تا اندازه‌ای توانست اقتدار خود را بر آنجا مسلط کند، در حالی که تسلط خاندان وشمگیر بی‌وقفه روبه ضعف می‌رفت. باوندی‌ها دقیقا در این منطقه پرفرازونشیب که در جنوب ساری، پایتخت قدیمی آن‌ها قرار دارد اقامت گزیده ‌بودند. آرامگاه یکی از آنان یعنی اسپهبد ابوجعفر محمدبن‌وندرین‌باوند، در رادکان و در همین منطقه قرار دارد و اکنون نیز موفق به کشف آرامگاه یکی دیگر از آنان، آرامگاه کیاابوالفوارس‌شهریار در لاجیم شدیم و در صفحات آینده از آرامگاه رسگت نیز سخن خواهیم گفت. ولی ما از لحاظ سلسله اصلی (شهریاربن‌دارا، مقتول به‌دست قابوس‌بن‌وشمگیر، سرخاب‌بن‌شهریار، قارن‌بن‌سرخاب، حسام‌الدوله شهریاربن‌قارن اولین سلطان از سلسله دوم باوندی) نمی‌دانیم این ابوالفوارس‌شهریار چه نسبتی با پادشاهان این سلسله دارد و نیز نمی‌دانیم اسپهبدابوجعفرمحمد که در راد کان مدفون است، چه‌کسی است.


باید دانست که در رشته کوهستانی طبرستان از محل مهنه دماوند تا چمنزار ساور، بخش کردکوی استرآباد ( گرگان ) چهار گنبد پایدار است که اذهان اهل اطلاع را به حوادث چهارصد هجری مازندران توجه می‌دهد. این چهار برج آرامگاه اسپهبدان است که روزی خود و نیاکانشان قدرت و سلطنت داشتند ولی دست ستیزه‌کار روزگار آنان را قلعه‌نشین کرده کم‌کم از کار انداخت و در شکم خاکشان نهاد. مردم که در گرد و بر این گنبد ها می‌زیند از نادانی به آثار باستانی محل خود علاقه نشان نمی‌دهند و دزدان بی‌سروسامان هم در اندیشه‌ی یافتن گنج رایگان، بنیان این آثار باستانی را از پی درآورده یا زخمی کردند. شک نیست کهآثار باستانی مازندران بیش از این ها بود که اکنون مجسم است ولی به دست حوادث روزگار و یا مردم بی بندوبار ویران شده است. برج لاجیم و رسکت تا شهر ساری نزدیک به 24 و 48 کیلومتر راه است و برج رادکان در دامنه‌ی کوه و محل چمنزار ساور و دهکده رادکان جای دارد و به بخش چهاردانگه ی شهریاری حوزه ی شهرستان بهشهر و دهستان چهارده کلاته تابع شهرستان دامغان نزدیک است وسرچشمه رود نکای مازندران از بستر آن دره می گذرد. برخی از مورخان ایرانی به‌ویژه بعضی از مستشرقین در کشف این اسرار نهانی به اندازه توانایی خود کوشیدند وآنچه دانستند در گنج‌خانه کتاب نهادند.

این ساختمان مسأله‌ای زیبایی شناختی در میان می‌گذارد و آن دانستن چگونگی تطبیق دادن بنای مزبور با سبک عمومی آن روزگار است و من در نتیجه‌ گیری این فصل بر سر این مسأله باز خواهم گشت. یک مسأله تاریخی نیز دربارۀ مقابر برجی شکل وجود دارد که همانا باز نمودن اصل و منشأ شکل آن می‌باشد. این شکل را می‌توان به برج‌های پیروزی دوره‌های اخیر ارتباط داد و بدین ترتیب تنها نمادی شاهانه است که احتمالاً اشاراتی ضمنی به نظام عالم نیز می‌کند. یا می‌توان آن را به آرامگاه‌های زردشتی که از میان رفته‌اند پیوند داد. شماری از ویژگی‌هایی که در کتیبۀ گنبد قابوس و دیگر بقاع برجی شکل دیده می‌شود، نظیر به کار بردن تقویم شمسی نه قمری و استفادۀ گه گاهی از زبان و خط پهلوی، نظیر اخیر را سخت تأیید می‌کند، اما تا وقتی که ما این همه از نمونه‌های اولیۀ چنین برج‌هایی بی اطلاع باشیم نباید این مطلب را واقعاً ثابت شده انگاشت. اما از دیدگاه نویسندۀ تاریخ هنر نکتۀ بسیار مهم این است که گنبد قابوس روشن کنندۀ تبدیل گونه‌ای معماری نسبتاً متداول به بنایی یادبود با مقاصد زیبایی شناختی و نمادی است.




اقلیم مرطوب و استعمال چوب در ساختمان‌های کرانۀ دریای خزر با هم در تباهی آثار آتشگاه‌ها یا ساختمان‌های دیگر پیش از اسلام هم داستانی کرده‌اند. ولی پایداری در آیین زرتشت نه تنها در منابع تأیید شده است بلکه آداب و رسوم کهن تا دوران‌های اسلامی گواه این نظر است. گذشته از اینها وجود دست کم دو برج محتوی کتیبه‌های عربی و پهلوی که هردو بسیار متکلف هستند، از بازپسین آثار تاریخی پهلوی است که در ایران بازمانده است. اینها عبارتند از میل اردکان در مغرب گرگان و برج لاجیم در شرق طبرستان. این دو برج تقریباً همزمان ساخته شده‌اند. رادکان در 411/1020 و لاجیم در 413/1022 به پایان رسیده است و هردو از ساخته‌های خاندان باوندند که در کوهستان حکومت می‌کردند. این برج‌ها با کتیبه‌های پهلوی گواه‌اند بر پایداری دین و زبان کهن کرانه‌های خزر تا مدت‌ها پس از آنکه پهلوی از نجد ایران برافتاده بود و به آتشگاه‌ها پناه جسته بود که قلمرو خاص موبدان باشد. چون اسلام بر کرانه‌های دریای خزر گسترده شد، بسیاری بدین آیین گرویدند. مانند معمول، تازه مسلمان‌ها گو اینکه راه تعصب پیش گرفتند ولی از حفظ آثار و آداب کهن نیز غفلت نکردند. بعدها هنگامی که شور شیعه با صفات پیکارگری دیلم درآمیخت سراسر نجد گشوده شد.

یک تحول طبیعی، آرامگاه از محیط اطراف خود جنبه تقدس کسب میکرد و البته امکان داشت به مرور زمان به‌صورت یک عبادتگاه اضافی درآید. معمولاً چنین اتفاق می‌افتاد که هویت به‌خاک‌خفته اصلی فراموش می‌شد به شخصیت کسی که بیشتر به احتیاجات دینی محل وفق می‌داد تعویض میگردید. غالباً هویت جدید هرچند کتیبه‌ای که در دیدگاه همگانی قرار داشت از فردی دیگر حکایت می‌کرد، اعتباری عام می‌یافت. بدین سان برج واقع در لاجیم مورخ 1022 میلادی که بیاد بود بانوی مجلله‌ای احتمالاً از سلاسه آل‌باوند بنا گردید، اکنون بنام امامزاده عبدالله شهرت دارد. در مراغه خاطره احمد‌یلی‌امیر سرانجام دچار گمنامی شد و اکنون گور او خاطره هیچکس را در برندارد و اسم او مدیون رنگ آجر بنای آن است که آن را “گنبد سرخ” می‌نامند. شگفت‌انگیز است که کمتر قبری مربوط به بزرگان سیاسی اوائل سده‌های میانه ایران بجای مانده‌ است احتمالاً علت این امر این بود که بسیاری از این بزرگان در کاخ‌های خود یا در امکنه‌ای که به منظور آرامگاه ساخته نشده بودند–مانند مساجد یا مدارس بخاک سپرده شده بودند
اکنون هنگام آن رسیده است که هرچند مختصر هم باشد، تکامل معماری این دو نوع بنای عمده موصوف در فوق را مورد توجه قرار دهیم. پیشرفت آنها تا حدی نابسامان است. ظاهراً روشن است که آرامگاه‌های نخستین واقع در سرزمین ایران چهارضلعی گنبددار بودند لیکن در طی اواخر قرن دهم محبوبیت برج‌های مقبره‌ای برآنها غلبه یافت این همان شکلی است که در دوره سلجوقیان برتری دارد. ترجیح برج بر بنای چهارگوش به‌حدی قوت گرفت که در واقع همه انواع گوناگون مهم اشکال برج‌های مقبره‌‌ای را می‌توان در حدود سال‌های 1000–1200 میلادی یافت. قسمت عمده‌ای از این آرامگاه‌ها برای سلسله‌های کوچک مانند امیر اسفهسالاران و غیره ساخته شد. بر طبق روش اهل تسنن در سده‌های روزگار سلجوقیان، آرامگاه‌های امامان شیعه به‌ندرت در شمار این برج‌های مقبره‌ای قرار میگیرد. اگرچه چندتن از اعضا خاندان سلسله‌های شیعی مذهب سواحل دریای خزر برج‌های آرامگاهی برای خود ساختند، غالب این بناها از جنس عالیترین نوع آجر پخته است که با آجر چینی‌های گوناگون تزئینی اغلب به‌صورت اسپرهای نصب شده–و حاشیه‌های کتیبه‌ای در بالای تنها درب برج یا زیر گنبد جان یافته‌اند و گاهی دهلیزها یا گیلوئی‍ها بر زیبایی آنها می‌افزاید. بام‌های چند وجهی یا گلگیر مانند پوشش معمول این بناهاست. این نوع بام‌ها پوششی است برای گنبدهای بسیار کوتاه‌تر داخلی. از نقطه‌نظر معماری و ساختمانی صرف، ارتفاع آنها در سادگیشان همانند اندازه بی‌تجمل هستند که در تزئینات به‌کار رفته اغلب اسراف گردیده است. این سادگی و این تاکید برروی یک میله منفرد لاغر اندام است که تاثیر عمده بصری برج را بوجود می‌آورد و خطای باصره اثر بلندی آن را شدت می‌بخشد. حتی گرچه بیشتر این برج‌ها اولیه فقط در حدود 15 تا 20 متر ارتفاع دارند ولی بلندتر از این حد بنظر میرسند. البته چندتا برج، مانند بنایی که در ری به برج طغرل شهرت دارد و مهمتر از همه گنبد قابوس بناهای کاملاً بلندی میباشند. در اینجا نیز با به‌کار گرفتن پره‌هایی مرکب از یک دسته از خطوط ممتد تیغ مانند موازی که به خط مستقیم از سکوی پایه بنا تا گیلویی زیربام کشیده شده تصور یک نوع پیش راندگی را فراهم می‌سازد که باز ارتفاع را خیلی بیشتر از آنچه هست نمودار می‌نماید–در روزگار ایلخانیان چیز تازه زیادی به این تکامل افزوده نگردید هرچند که برج‌های مقبره‌ای شیوه‌های متداول آن عصر را منعکس می‌کنند مانند دوره پی همانطور که برج‌های پره دار بسطام و رادکان شرقی و ورامین نشان می‌دهند تمایل عمومی متوجه نوع تناسب‌های لاغر اندام بوده لیکن در زمان‌های بعدی این شیوه کمتر رواج داشت بلکه سبک عمده‌ آرامگاه هشت گوش جسیم‌تر بود که گریو 16 ضلعی گنبد آن بامی چند وجهی را برفراز خود داشت. این طرح عمودی سه بخشی خوب طراحی شده معیار معمول تعدادی از آرامگاه‌های شیعی قم گردید، مانند مقابر سه‌گانه در باغ سبز و از آن پس در سده‌های بعد، تعداد نسبتاً کمتری آرامگاه‌های شیعی قم گردید، مانند مقابر سه‌گانه در باغ سبز و از آن پس در سده‌های بعد، تعداد نسبتاً کمتری آرامگاه بدین شیوه در اکناف مملکت احداث گردید. در داخله این نوع آرامگاه همان سه‌بخشی مشخص بیرونی نیز منعکس بود و در بخش هم کف فضای داخل برج‌ وسیعتر از فضای برج‌های سلجوقی بود در طول سده پانزدهم نوع ساده شده این قسم بنا در مازنداران قبول عام یافت لیکن این مرحله غزل آخر این گونه ساختمان گردید. در روزگار تیموریان برج‌های مقبره‌ای فوق‌العاده کمیاب است و البته همانطور که در بالا گذشت آنها هیچگاه مانند سابق مورد توجه قرار نگرفتند. برخلاف آرامگاه‌های برج مانند آرامگاه مربع شکل گنبددار و مشتقات چندگانه‌اش در ایران گذشته‌ای پا برجا از مقبولیت عام داشت که اقلاً از اوائل سده دهم تا ایام جدید ادامه یافته مانند وضع یرج‌های مقبره‌ای بطور کلی منحصر به مناطق شمالی ایران نبوده است. دقت شگفت‌انگیز و اطمینان بخش “گورسامانی” و شماره‌ای از انواع کمال یافته آن شوه در حوالی سده بعد بوجود آمدند اسلاف بسیار کهن را به بحث میگذارد. این بناها شامل دهلیزهای وسیع (مقابر واقع در مهنه و سرخس شوروی) تکامل بیشتر منطقه انتقالی (بقعه دوازده امام یزد) تکمیل پیش طاق است. از مطالب مذکور چنین استفاده می‌شود که در صورتیکه برج‌ آرامگاهی اغلب در مرحله اول به‌صورت گنجینه‌ای از تزئینات پرکار درمی‌آید و از نظر ساختمانی چیزی بن بست میشد، چهارضلعی گنبددار و اشکال پیوسته بدان، در حالی‌که همان اندازه میدان برای تزئین بدست می‌دهند نیز تجربه فضایی را مشوق میگردد لذا همین امر برای این نوع بنا نقش بسیار پر معناتری را در معماری آرامگاهی فراهم می‌سازد، درابتدا چنین آزمایشی بر روی ناحیه معین متمرکز میشد تا اینکه در همه بنا بعمل آید. در هر صورت بتدریج یک ارتفاع منسجمی تعبیه شد. یک چهار ضلعی چون سنگ‌بست یک مرحله بینابینی را در این تحول، آشکار می‌سازد. ارتفاع سه‌بخشی آن هم از درون و هم از بیون قویاً مشخص است. این فضای درون است که بخش عمده تزئین به خود اختصاص داده است. از بیرون قاعده و گنبد هردو ساده هستند و تنها دهلیز که اکنون از میان رفته وضع مفصل‌داری را که بسیار مورد نیاز بوده فراهم میساخته است.



عکس جدید




عکس قدیمی


طرح های آندره گدار


اسناد ثبتی


مطالب مرتبط