برج مرکزی شهر اردشیر خوره فیروزآباد







یک ترکیب از کاخ و قلعه کوهستانی را در قلعه دختر فیروزآباد می‌بینیم که بنای آن در نیمه اول قرن سوم میلادی توسط اردشیر اول پس از پیروزی او بر اردوان پنجم پادشاه اشکانی آغاز شده است (۱۵).
در بالاترین نقطه سنگ‌های صخره‌ای یک فضای مدور به شکل برج به‌عنوان مرکز ساختمان ساخته شده که فرم اولیه آن به شدت تغییر پیدا کرده است. بعد از این فضا یک تالار بزرگ و به دنبال آن حیاط قرار دارد که در طرفین این تالار و حیاط تعداد زیادی اطاق‌های کوچک و بزرگ بنا شده و تمام بنا نیز به‌وسیله دیوارهای قلعه احاطه شده است.
یکی دیگر از کاخ‌های معروف دوران ساسانی عمارت خسروی می‌باشد که به‌وسیله خسرو دوم در قرن هفتم بعد از میلاد در منطقه قصر شیرین و در میان یک باغ بسیار وسیع بنا شده است. کاخ دارای یک تالار سلطنتی گنبددار بوده داست.
این کاخ که با یک آتشکده بزرگ همسایه است، یکی از آخرین بناهای ساسانی محسوب می‌شود . کاخ و آتشکده در میان یک فضای وسیع ساخته شده اما دارای اطاق‌های متعدد کوچک می‌باشد.
رعایت این اصل که در یک حیاط باید اطاق‌های مسکونی و فضاهای اداری و در جلوی همه آن‌ها اطاق‌های بزرگ تشریفات بنا گردد در کاخ ساسانی فیروزآباد و نیز قلعه دختر که در قرن سوم بعد از میلاد ساخته شده کاملاً مورد توجه بوده است.

هرکس از دشتهای پهناور ایران، صحاری گرم و سوزان کویری بویژه کوره راههای یزد و خراسان و کرمان و سیستان وبلوچستان گذشته باشد با مشاهده هوای داغ، تپه‌های بزرگ ماسه‌ای روان که هرروز جای خود را تغییر می‌دهند در می‌یابد که وجود میل و مناره در این بیابان برهوت که نه نشان از آب و گیاه است و نه نام از آبادی فقط جهت ردیابی است و وجود آنها حتی از رباط و کاروانسرا هم لازم‌تر می‌نموده است.
هرچند که در بیشتر موارد میل فقط نشان راهنما بحساب می‌آمده لیکن گاه در کنار آنها هرجا که شرایط و مکان مناسب می‌نمود رباط ها و ساباط و آب انبارهائی نیز ساخته می‌شد به عبارت دیگر میل خود نشانگر وجود تاسیساتی بود که جهت تن آسانی کاروانیان وامانده و قوافل ملتهب وعطشان در صحراها احداث می‌شده چنانکه در کنار میل قاسم آباد سیستان کاروانسرائی بزرگ و آباد بوده که بتدریج رو به ویرانی نهاده است. منار سنگ بست در کار مقبره ارسلان جاذب نشان از رباط بزرگی دارد.
میل‌های قبل از اسلام هیچگونه شکی در راهنما بودنشان نیست بخصوص دو اثر بازمانده از دوران اشکانی و ساسانی یعنی میل اژدها و منار فیروزآباد که بر سر شاهراههای فارس قرار داشته‌اند معمولا برافراز این بنا در شبهای تار یا روزهای مه‌آلود آتش می‌افروختند و بدینوسیله دیدگان گم کرده‌راهان را متوجه خود ساخته و به هدایت آنها هست می‌گماشتند. وجود آتشدان سنگی بر فراز میل اژدها با برج نور آباد ممسنی موید این امر است. شاید وجه تسمیه نور آباد نیز بر همین اساس باشد.عده‌ای از باستانشناسان معتقدند که منار فیروزآباد نشانگر آتشکده بزرگی بوده که در کنار آن وجود داشته است.

اردشیر پاپکان و جانشینانش شهرهای بسیاری نو کرده یا پی‌افکنده‌اند که نام او را در خود دارد. از آن جمله‌اند: اردشیره خره، رام‌اردشیر، هرمزدان اردشیر، استاذ‍اردشیر، فوران اردشیر، خرزاد اردشیر، بهمن اردشیر، اشا اردشیر، رام هرمز اردشیر، بود اردشیر، وَهِشت اردشیر، بهشت اردشیر و بتن اردشیر.
گور اردشیر خره اما، که گویا در زمان عضدالدوله دیلمی نام فیروزآباد به خود می‌گیرد، شهری ویژه است. این شهر در دایره‌ای، به قطر کمتر از 500 متر، از مرکز برجی بزرگ شکل پذیرفته‌است. دارای خندق و بارو و چهار دروازه و دو خیابان عمود بر هم بوده‌است. صورت نهایی و وظایف برج مرکزی معلوم باستانشناسان نیست اما نظریه ها بسیارند. آتشکده، آتشدان یا برج دیدبانی،وظایفی است که برای این بنای مرکزی حدس می‌زنند. شیوه ساخت برج همان قطعات سنگی نامنظم و ملات گچ نیم‌کوب است که مرسوم معماری ساسانی بوده‌ست. راه پله‌ای مارپیج داشته‌است که به بالا می‌رفته و ته‌رنگ تاق‌های جانبی نیز هنوز بر پهلوی بازمانده‌های موجود قابل شناسایی‌ست. از بناهای داخل شهر همچنان نشانه‌هایی هست. در منابع فارسی اشاراتی هست که شاید اردشیر سوگند خورده و نذر کرده‌است تا پس از پیروزی براردوان پنجم تن او را از دروازه شهر آونگ کند.


آقای استین … محل قدیمی گور ( خور یا اردشیر خوره) را که در حال حاضر فیروزآباد نام دارد دیدن کرد.
این شهر به دستور اردشیر، پیش از رسیدن به پادشاهی ساخته شده بود و حصاری دایره‌ای شکل داشت.
ساختن شهرها در حصار دایراه‌ای شکل در زمان اشکانیان بسیار معمول بود.
اثر حصار این شهر هنوز روی زمین پیدا است و عبارت است از دو دیوار خشتی که در دوطرف خندقی قرار گرفته در میان شهر تختی ساخته شده و روی تخت ویرانه‌های برجی دیده می‌شود و در کنار برج منار(تربال) یا آتشدانی از سنگ های نتراشیده و آهک ساخته شده دیده می‌شود.
در طرفین این منار آثار پلکان طاق داری که به صورت مارپیچ تا بالای برج ادامه داشته هویدا است.
در آن بالا در هوای آزاد، آتش مقدس را روشن می‌کردند و پرستندگان گرداگرد مناره حضور می‌یافتند.
در فاصلۀ تقریبی صدمتر در شمال این منار پرستشگاهی در روی تختگاهی ساخته شده بود که امروز آن را تخته‌نشین می‌نامند.
این بنا عبارت از یک چهارطاقی بوده که در آن آتش مقدس را روشن می‌کرده‌اند و روی صفه‌ای برپا شده بود و فقط روحانیان حق نزدیک شدن به آن را داشتند.
یک حوض بزرگ نیز به آن مرتبط بود. در خارج شهر آثار دیگری از ساسانیان موجود است.




پلاک 1
پلاک 2
نقاشی قدیمی / اوژن فلاندن


جبهه جنوبی
جبهه شرقی
جبهه شمالی
جبهه غربی
جزییات







مطالب مرتبط