مصالح


مصالح کهن
استفاده از عناصر موجود در طبیعت، برای ساخت سرپناه، مخصوص انسان نیست اما در تغییر و فرآوری مصالح ساختمانی، او از دیگران متمایز می‌شود. آب و آتش مهم‌ترین همراهان او در این امر بوده‌اند. یکی از تفاسیری که در اطراف فرهنگ هست این جمله کوتاه است: “انحراف از طبیعت”. انسان طی آموخته‌هاش از قرون و اعصار، گاهی شکل مواد را تغییر داده و گاهی ماهیت آنها را. در دوسر این امر خشت از خاک به وجود آمده و آهن ازسنگ . روشن است در میان آن دو مردمانی که یکی با چوب خانه ساخته و آنکه از آهن، تفاوت‌ها، بسیاراند و بی‌شمار.


به طور کلی آگاهی ما از نحوه ساخت، طراحی و سایر امور ساختمانی دوره اسلامی بسیار کم و محدود است. بدون شک ایجاد بناها، چه مجموعه‌های مذهبی و چه غیر مذهبی، مستلزم آگاهی از علومی چون هندسه، ریاضی و طراحی بوده است و استادکاران طی قرون متمادی با بهره گیری از این علوم، توانسته‌اند شاهکارهایی در هنر معماری به وجود آورند. متأسفانه در متون تاریخی دوره اسلامی مطالب مهم و تصاویر چندانی در مورد چگونگی ایجاد بناها به چشم نمی‌خورد. تنها نمونه‌های قابل ذکر دو نقاشی منسوب به بهزاد، با تاریخ ۸۷۲ هجری، در ظفرنامه و خمسه نظامی است. این نقاشی‌ها در حال حاضر در دانشگاه هاپکینز آمریکا نگهداری می‌شوند و در آنها نحوه ساخت مسجد جامع تیمور و همچنین کاخ ځورنق به شیوه مینیاتور به تصویر کشیده شده است. در این نقاشی‌ها تا حدودی تزیینات و ابزار و وسایل معماری مرسوم آن روزگار مانند داربست، گونیای چوبی، اره، خط کش، بیل، تیشه، ماله، نردبان و… و همچنین مصالح ساختمانی مانند سنگ، آجر، گچ، ملاط و کاشی و مراحل اجرای ساختمان نشان داده شده است. و برخی محققان بر این عقیده‌اند که علت فقدان مطالب سودمند درباره معماران دوره اسلامی و روش‌های طراحی و ساختمانی آنها، این است که معماران در مقایسه با شاعران، فیلسوفان و مورخان، کمتر مورد توجه بوده‌اند. البته این رأی درست به نظر نمی‌رسد؛ زیرا در ادوار مختلف نیاز همگان به معمار و استادکاران ساختمانی برای ایجاد محل‌های مسکونی، تجاری و عبادی امری مسلم بوده است.

مطالب مرتبط