اقوام ایرانی

تیره ارمنی

دانستنی ها

اطلس تاریخی ایران

اقوام ایران

فرهنگ ها

تیره های ایرانی / جلد دوم / از آغار تا پایان عصر هخامنشی / شروین وکیلی

سرزمین قفقاز ناحیه کوهستانی میان دریای سیاه و دریای مازندران است که کشورهای ارمنستان، گرجستان و آران (جمهوری آذربایجان) امروزین را در بر می‌گیرد. در سده‌های نهم و هشتم پ.م. دولت مقتدر اورارتو در این منطقه قرار داشت که رقیب اصلی آشور در شمال محسوب می‌شد. بعد از فروپاشی آشور این ناحیه به ماد پیوست و در دوران هخامنشیان همچون سرزمینی مستقل اعتبار یافت و برای نخستین بار با نام ارمنستان برچسب خورد. نام این استان در پارسی باستان اَرمینیه یا ارمینَه بوده است. اسم اکدی آن، همچنان با ارجاع به اورارتو، اوراشتو بوده است. اما در ایلامی آن را با نام پارسی‌اش هَرمینوا می‌خواندند. ارمنستان در این هنگام از مردمی قفقازی (اورارتوها و ماناها) تشکیل یافته بود که با وزنه جمعیتی بزرگی از آریایی‌های ماد و سکا تقویت شده بودند و اقلیتی از سامی‌های آشوری و آرامی را نیز در خود جای می‌‎دادند. اسم شهرهای ارمنی که در بیستون آمده، بیشتر، به جاهایی ناشناخته اشاره می‌کند که در جریان جنگ‌های سال ۵۲۲ پ.م. صحنه رخدادهای مهم بوده‌اند. با وجود این، می توان فرض کرد شهرهای باستانی مهم این قلمرو، مانند موساسیر، همچنان در این دوران نیز برپا و مهم بوده‌اند. به ویژه که در پایان دوران هخامنشی همین منطقه به کمک ماد استوارترین مقاومت را در برابر مقدونیان از خود نشان می‌دهد و به تعبیری هرگز توسط مهاجمان غربی گشوده نشد. نام ارمنستان در تمام فهرست ها، جز وندیداد، آمده است.

عکس از کتاب تیره های ایرانی جلد دوم نوشته شروین وکیلی

مقاله و پایان نامه

مطالب مرتبط