اقوام ایرانی

تیره تتگوشی

دانستنی ها

اطلس تاریخی ایران

اقوام ایران

فرهنگ ها

تیره های ایرانی / جلد دوم / از آغار تا پایان عصر هخامنشی / شروین وکیلی

تته‌گوش نام سرزمینی است که در غرب پنجاب و جنوب گنداره قرار داشته و محورش دره رود سند، در اطراف کوه کیرتار، بوده است. بنابراین جای آن تقریباً با استان سند در پاکستانِ امروزین منطبق است. وخل‌سانگ جایگاه آن را استان مولتان امروزین، در محل تالقی دو رود چِناب و راوی در جنوب پنجاب، نامش در پارسی باستان ثَتَگوش بوده است. ثبت آن در ایلامی سادَکوش و در اکدی ساتَگو دانسته است. و در یونانی )Sattagudia سَتَّگودیا) بوده است. نام این سرزمین از سَتَه (صد) و گئوش (گاو) تشکیل مردمش در شده و یعنی »سرزمین صدها گاو« که قاعدتاً به چراگاه‌های سرسبز آن جا اشاره دارد. تخت جمشید لنگ بر تن دارند و چنین می نماید که به شاخه هندی آریاییان تعلق داشته باشند. این نام در تمام نبشته‌های هخامنشی آمده، اما با این وضوح در تواریخ و وندیداد دیده نمی‌شود. هرودوت عبارت ستگودای را برای اشاره به سرزمینی در نزدیکی پنجاب به کار گرفته و این دو قلمرو را یک استان پنداشته است.

عکس از کتاب تیره های ایرانی جلد دوم نوشته شروین وکیلی

مقاله و پایان نامه

مطالب مرتبط